Kvöldroði

ég sest á hækjur mér

hjá lækjarsprænunni

dýfi

fingrunum í vatnið

finn kaldan strauminn

silast um mig

þungur hiti sólarinnar

hvílir á andlitinu

en fyrir ofan mig rís

rengluleg trjáþyrping

sem skýlir mér

fyrir brennandi sól

ég er feginn svalanum.

ég vissi að ég myndi

verja nóttinni

í skóginum

ég hafði vitað það

síðan í morgun

og,

að ég myndi verja deginum

við ána

kannski rölti ég í bæinn

eyði síðustu krónunum á Ak-Inn

ég verð bara að vona

að enginn beri kennsl á mig

nú þegar ég er frjáls

í kvöldroðanum